(ντριν…ντριν…)
-Ευτυχώς που σε βρίσκω, αχ!
-Τι έγινε;
-Ήρθαν πάλι και είναι χιλιάδες!
-Ποιος καλέ;
-Οι γάτες γύρισαν!
-Γάτες;
-Μπήκαν στον κήπο και πειράζουν τα ζαρζαβάτια.
-Οι γάτες.
-Σκάβουν με τα νύχια τους και κάνουν άνω-κάτω.
-Και τώρα;
-Αυτές δεν είχαν φύγει;
-Είχαν αλλά γύρισαν πάλι.
-Γύρισαν δριμύτερες;
-Μιάου μιάου όλη μέρα γύρω μου.
-Σε αγαπάνε φαίνεται.
-Αυτό έλειπε να μη με αγαπάνε.
-Τι εννοείς;
-Τόσο φαϊ τις δίνω, για χαζές τις έχεις;
-Τι φαί καλέ;
-Ψαράκι, κρεατάκι, κάθε μέρα μαγειρεύω και τρώμε.
-Μαγειρεύεις βρε για τα γατιά;
-Ζουν τα ζωντανά χωρίς φαϊ;
-Αυτό να μου πεις.
-Ψυχή έχουνε και αυτά.
-Και πού αφήνεις το φαί;
-Έβαλα μια παλιά λεκάνη στη γωνία, στην αυλή.
-Έχουνε δικό τους πιάτο;
-Στα βρώμικα δεν πηγαίνουν, έβαζα και το αφήνανε.
-Είναι και σιχασιάρες;
-Ψυχή έχουνε και αυτά, θέλουν καθαριότητα.
-Μήπως για αυτό μπαίνουν στην αυλή;
-Φαγάκι, νεράκι όλα τακτικά στο χώρο τους.
-Μήπως να τα τάιζες έξω από την αυλή;
-Το έκανα, αλλά δεν πέτυχε.
-Τι εννοείς;
-Έτρωγαν, χόρταιναν και έφευγαν για βόλτα.
-Και δεν ήθελες;
-Και όλη μέρα έμενα μοναχή και αυτές «σουρτούκευαν» (τριγυρίζανε).
-Και τις θέλεις κοντά για παρέα;
-Ψυχή έχω και εγώ…
(Περισσότερες ιστορίες από την τρελή καθημερινότητα ενός φαρμακείου στο βιβλίο "Φαρμακοποιοί σε απόγνωση" από τις εκδόσεις Σαββάλας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου